Program całego dnia wypełniony będzie poszczególnymi warsztatami, wybieranymi przez uczestników według własnych potrzeb. Każdego dnia ich stopień trudności będzie wzrastał, co za ty idzie bardzo ważne jest systematyczne uczęszczanie na spotkania! WARSZTATY TANECZNE dwie tury dziennie, rano i po południu Są one tak pomyślane by każdy mógł skorzystać z naszego programu w sposób maksymalny, zarówno z tańców polskich (min. Łęczycko-Łowickie, Radomskie, Wielkopolska), jak i francuskich oraz węgierskich. W tańcach polskich nacisk będzie położony na tańce Polski nizinnej, a zwłaszcza regionu opoczyńsko-radomskiego tzw. "krainy oberkowej". Mimo wielu ciekawych tańców z różnych stron Polski i z zagranicy, chcemy by oberek królował podczas naszych wieczornych zabaw, jako najbardziej reprezentatywny dla tego regionu - Mazowsza i Płn. Małopolski. Zajęcia popołudniowe (dla zaawansowanych) oraz wieczorne zabawy we wtorek, czwartek oraz sobotę będą prowadzone przy współudziale najlepszych wiejskich tancerzy z okolicznych wsi (m.in. Gałek Rusinowskich, Rdzuchowa i Nieznamierowic), od których będziemy mogli podpatrzeć i nauczyć się odpowiednich manier wykonawczych i miejscowego stylu. Będzie istniała także możliwość indywidualnych konsultacji poza warsztatami. Wszystkie warsztaty będą odbywały się przy żywej muzyce. Warsztaty dla początkujących (tańce-zabawy, polka, oberek) Skoncentrujemy się na nich na zajęciach rytmiczno-ruchowych, dzięki którym uczestnicy nauczą się (w zależności od własnych predyspozycji) tańczenia w parze po kole, w układzie otwartym i zamkniętym (przynajmniej w jednym kierunku), a także kilku tańców-zabaw, m.in. krzyżoka, kontra, kozaka, kajduka. Ich efektem będzie poznanie w stopniu podstawowym zasad tańców o rytmach polkowych i mazurkowych, które wykorzystywane są w większości polskich tańców tradycyjnych. Warsztaty dla początkujących:  mają pomóc przełamać częsty lęk przed tańczeniem w ogóle oraz - co bardzo ważne - przed tańczeniem w parze. Służą temu m.in. tańce prowadzone z częstą zmianą par, pomogą uczestnikom wyrobić poczucie rytmu, sprawność słuchania i poruszania się przy żywej muzyce, a także uzyskać płynność i lekkość tańczenia oraz odczuć przyjemność ze współuczestnictwa w zabawie tanecznej, mają pokazać, że świat polskiej tradycji muzycznej, dawnych polskich muzykantów i granych przez nich tańców jest piękny, godny lepszego poznania i dzielenia się z innymi, że jest to świat indywidualnej improwizacji, inwencji, artystycznego wyżycia się, współzawodnictwa i współuczestnictwa, że jest to świat inny niż ten, który przez lata był nam oficjalnie przedstawiany, np. w telewizji; pragniemy, aby uczestnicy zobaczyli, że polski taniec ludowy ma wszelkie podstawy do tego, by być atrakcją i miłą rozrywką podczas wspólnych zabaw czy spotkań towarzyskich, mają przygotować wszystkich chętnych do dalszej nauki oberka - dawniej najbardziej popularnego tańca na wsi centralnej Polski i, zarazem, najtrudniejszego: choć wymaga on dużej wprawy, zwinności, bardzo dobrego poczucia rytmu i - zwłaszcza u mężczyzn - siły, liczymy, że uczestnicy opanują jego podstawy. Umiejętności te będziemy utrwalać podczas wieczornych zabaw przy żywej muzyce najlepszych kapel "starszego i młodszego pokolenia". Pomagać nam w tym będzie obecność tancerzy ze wsi, którzy pokażą regionalne i indywidualne maniery wykonawcze. Polskie tańce-zabawy z Polski Nizinnej i z "Domu Tańca" - prowadzą Lena Smakowska, Grzegorz Ajdacki Polka - prowadzi Piotr Zgorzelski Nauka polki w starodawnej manierze wykonawczej z Polski Centralnej - znanej także w innych regionach - tańczonej płasko z delikatnym "utykanym" akcentem. Oberek - prowadzą Lena Smakowska, Grzegorz Ajdacki Tańce francuskie - tańce gaskońskie z Bearn i Landes - prowadzi grupa Ad`arron Ad`arron to muzykująca rodzina mieszkająca w Pau, u podnóża Piremejów (Francja), grająca tradycyjną muzykę gaskońską z regionów Bearn i Landes. Wszyscy od blisko 15 lat specjalizują się w tradycyjnych instrumentach z regionu Bearn i Gaskonii. Wraz z ojcem - BAUDOIN Jacques - grają jego trzej synowie David, Thomas, Mathieu oraz ARROSERES J-Claude. Grupa gra na autentycznych instrumentach gaskońskich : boha (dudy z Landes), brama-topin (bęben), caramera (rodzaj wiejskiego klarnetu), clari (mały obój z Bearn), guitara (stalowa drumla), flabuta/tamborin (flet z trzema otworami używany razem z bębnem strunowym z regionu Landes i Bearn), samponha (wielkie dudy polifoniczne z Bearn i Pirenejów), sonsaina (lira korbowa z Landes), tricanetas (grzechotki z bukszpanu). Prócz koncertów poprowadzą także warsztaty oraz zabawy przy tańcach gaskońskich (sauts i branles z Bearn, rondeaux, congos landais). Wydali dwie płyty "ER NAVETH"; (1999) oraz "ACI QU`EM REIS, MOSSUR !" (2003) Tańce z południowo-wschodniego Siedmiogrodu  - prowadzi kapela Fabatka Pochodzą z miasta Sepsiszentgyorgy (o z dwiema kropeczkami)/ rum. Sfintu Gheorghe - w południowo-wschodnim Siedmiogrodzie (dzisiejsza Rumunia). Zespół powstał w 1998 roku z inicjatywy Feriego Segercza, wirtuoza oraz nauczyciela gry na instrumentach pasterskich (fujarki), które wyrabia samodzielnie. W skład zespołu wchodzą jego muzyczni wychowankowie. Zespół gra tradycyjną muzykę z Mołdawii oraz siedmiogrodzkich regionów Gyimes i Felcsik (i z kreseczką). Zespół wydał dotychczas dwie płyty. Skład: Ségercz Feri (33) - fujarka, fujarka wielkopostna, kawal, bombarda, gardon i inne piszczałki Kelemen Istvan (18) skrzypce, kobza Konya Üto Bencze(16) wiolonczela, gardon Fazakas Csaba (14), skrzypce, derbuka, fujarka György Eszter (18), śpiew, kawal, fujarka Gal Monika (22), śpiew Oberek - dla zaawansowanych - prowadzi Piotr Zgorzelski, wraz z tancerzami z Gałek Rusinowskich, Rdzuchowa i Nieznamierowic (Radomskie, mikroregion kajocki) Piotr Zgorzelski - "Zajęcia będą wymagającą szkołą tańców trójmiarowych. Wszyscy, którzy opanowali już płaskie tańczenie oraz wirowanie po kole w jedna stronę, będą mogli nauczyć się kolejnych trzech kierunków okręcania się z partnerem. Poza tym będziemy uczyli się różnego rodzaju dawnych manier wykonawczych, ozdobników tanecznych min. przytupywania tzw. trójek i piątek. Będziemy też ćwiczyli w małych grupkach 4-6 par, tańczenie na małej przestrzeni zarówno po kole "tak by nikt nikogo nie truncił", jak i tzw. "tańczenie na jednej desce"". "Tańczyli tylko nie takich tych tańców jak teraz. Teraz to zagraniczne, łumane. Tak stukają, łumią się. Na tych jak się poszło to się na jednej desce tańczyło oberka." Czyżewski Jan ur. 1886. (Archiwum IS PAN w Warszawie) "Nie, wpierw to się tańczyło właśnie w cztery strony. I właśnie, że wpierw jak w takiem mieszkaniu 5-6 par to nie ruszył jeden drugiego. Chodzili i tańczyli sobie i w te stronę i w te. A dzisiaj to jak pszczoły z ula, lecą i tuuu, i tuuu .... leci na wszystkie strony. Jak popatrzyć to wszyscy nie potrafią tańczyć bo ....... jak ja się przyglądam to każdy inaczej, po nogach się patrzę. To każdy inaczej tańczy! Jednego grają, a każdy swojego tańczy. A wpierw jak poszli w polkę albo w oberek heeee! Jak się dobrały pary to chodziły. A w środku można było jeszcze można było tańczyć, kółko było wolne. A dzisiaj to nie!" Sobota Jan ur.1902 (Archiwum IS PAN w Warszawie)