O Stowarzyszeniu Dom Tañca





[ Idea naszych dzia³añ ] | [ Inspiracje ] | [ Czym siê zajmujemy ] | [ Osi±gniêcia ] | [ Sponsorzy i wspó³praca naukowa ]

| [ Statut (pdf) ] | [W³adze ] | [Cz³onkowie honorowi] | [ Sprawozdania roczne ] | [ W prasie ] | [ Kalendarium ]

[ Kontakt ]



Warszawskie stowarzyszenie na rzecz kultury tradycyjnej "Dom Tañca" to organizacja pozarz±dowa, posiadaj±ca status organizacji po¿ytku publicznego. Celem dzia³añ Stowarzyszenia jest poznawanie, dokumentacja i upowszechnienie muzyki, ¶piewu i tañca tradycyjnego w ich jak najwierniejszej, niestylizowanej postaci in crudo.

Tak siê sta³o, ¿e ka¿de z nas od wielu lat prze¿ywa swoj± "przygodê" z wsi±. W naszej pracy korzystamy tak¿e ze zbiorów archiwalnych, czytamy stare zapisy nutowe. Najwa¿niejszy jednak jest dla nas kontakt z ¿yj±cymi jeszcze artystami starszego pokolenia, od których uczymy siê bezpo¶rednio starodawnych melodii i gry na instrumentach w dawnej manierze oraz tañca. Nagrywamy ich muzykê, odwiedzamy wiejskich muzykantów, ¶piewaków i tancerzy w ich domach.

Widzimy jednak ¿e kultura polskiej wsi jest dzi¶ mieszank± tradycji (odchodz±cej w zapomnienie) i wszystkiego, co przyniós³ kontakt z "miastem", minionym czterdziestoleciem i wszechogarniaj±c± telewizj±. U¶wiadamiamy sobie bezbronno¶æ kultury tradycyjnej wobec cisn±cych siê wzorów kultury masowej.

Problem jaki próbuje rozwi±zaæ Stowarzyszenie, to powszechna bariera obco¶ci wobec w³asnej tradycji. Wynika ona przede wszystkim z braku jej znajomo¶ci. Tradycyjna kultura wsi jest dla wiêkszo¶ci Polaków czym¶ obcym. Wyobra¿enia z ni± zwi±zane prowokuj± uczucia skrajne - od naiwnego zachwytu do totalnego odrzucenia. U ¼róde³ takich reakcji le¿± czêsto stereotypy powsta³e w czasie, gdy zniekszta³cony folklor by³ u¿ywany jako narzêdzie propagandy. Naszym sposobem na nieuleganie im jest ukazywanie tradycji w formie niestylizowanej, jako czego¶ co jest ¿ywe, czym mo¿na siê nadal cieszyæ, co mo¿e nadal inspirowaæ, mimo zmian jakie zachodz± w otaczaj±cym nas ¶wiecie.

Na kim siê wzorowali¶my

Ruch domów tañca narodzi³ siê na Wêgrzech na prze³omie lat 60-tych i 70-tych (patrz dzia³ Czytelnia). Inspirowany kultur± muzyczn± i taneczn± Siedmiogrodu, w krótkim czasie sta³ siê alternatyw± dla unifikacyjnych i obojêtnych wobec tradycji tre¶ci oficjalnej kultury pañstwa komunistycznego. Okaza³ siê równie¿ punktem wyj¶cia dla oryginalnego modelu edukacji dzieci i m³odzie¿y poprzez praktykê muzyczn± i taneczn±. Oczywi¶cie podobne ruchy maj±ce za cel o¿ywienie w³asnej tradycji mia³y i maj± nadal miejsce w wielu krajach europejskich min. Irlandii, Francji czy Hiszpanii. Polski Dom Tañca odwo³uje siê do modelu wêgierskiego, choæ budujemy alternatywê nie wobec ideologii, a raczej wobec lansowanego w mediach modelu kultury masowej, w której coraz wiêksza grupa m³odzie¿y nie chce uczestniczyæ.

Pocz±tki pierwszego polskiego Domu Tañca siêgaj± jesieni 1994 (Scena "Korzenie" w warszawskim, studenckim klubie Remont oraz warsztaty z dr Gra¿yn± D±browsk± w II spo³ecznym Liceum Ogólnokszta³c±cym w Warszawie). Od tego czasu skupia on m³odych ludzi zainteresowanych nauk± i praktykowaniem tradycyjnej polskiej muzyki i tañca w mo¿liwie archaicznej postaci, w zgodzie z tradycyjnym kalendarzem. Podstawê dzia³alno¶ci Domu Tañca stanowi± spotkania-zabawy z zaproszonymi autentycznymi muzykami i tancerzami wiejskimi, warsztaty tañców z Polski nizinnej i pie¶ni ludowych, badania terenowe oraz dzia³alno¶æ wydawnicza (seria p³yt "In crudo").

Dla m³odych ludzi spotkania w warszawskim Domu Tañca s± jedyn± w swoim rodzaju, czêstokroæ pierwsz± w ¿yciu okazj± do zetkniêcia siê z polskim folklorem w jego autentycznym, nie wykrzywionym przez komercjê i politykê, wymiarze. Trafiaj± do nas i ludzie starsi, czasami powracaj±cy do w³asnej przesz³o¶ci, czasami nieoczekiwanie zauroczeni tym co przez lata kojarzy³o im siê wy³±cznie z ideologicznym kiczem.

Spotkania-zabawy z ludow± muzyk± i tañcem w wykonaniu zapraszanych kapel i tancerzy wiejskich oraz muzyków i kapel wspó³pracuj±cych z Domem Tañca (m.in. Bartosz Nied¼wiecki, Katarzyna Szurman, Janusz Prusinowski, Agata Krawczyk, "Kapela z Milanówka") s± okazj± do nauki tañców tradycyjnych (oberka, polki i wielu innych). Odbywa siê ona w ró¿nych formach, najczê¶ciej poprzez bezpo¶redni przekaz od osób ju¿ tañcz±cych. Dziêki tak pomy¶lanej formule ci, którzy przychodz± do Domu Tañca mog± choæ przez chwilê do¶wiadczyæ tego, czym by³a niegdy¶ ludowa zabawa, w jaki sposób taniec ludowy mo¿e byæ i dla nich ¼ród³em rado¶ci i satysfakcji, inspiracji oraz nowych znajomo¶ci.

Stowarzyszenie "Dom Tañca" w roku 2002 otrzyma³o z r±k ministra kultury presti¿ow± nagrodê im. Oskara Kolberga. Wspó³pracujemy z Uniwersytetem Warszawskim, Polsk± Akademi± Nauk i wieloma innymi polskimi i zagranicznymi instytucjami. Domy tañca o podobnym charakterze dzia³aj± obecnie oprócz Warszawy tak¿e w Poznaniu i Krakowie.

Po ponad piêtnastu latach istnienia Dom Tañca wypracowa³ unikalne na skalê Polski metody pracy edukacyjno-warsztatowej, maj±ce na celu propagowanie polskiej kultury tradycyjnej. Skupi³ ¶rodowisko ludzi zafascynowanych piêknem muzyki, pie¶ni i tañców polskiej wsi, ludzi zaanga¿owanych w ideê kontynuacji polskiej tradycji muzycznej i duchowej.

Formy dzia³alno¶ci Domu Tañca

  • Zabawy przy muzyce najlepszych wiejskich kapel z udzia³em wiejskich tancerzy i ¶piewaków ( (ponad 250 spotkañ i ko³o 100 zaproszonych kapel z ró¿nych regionów Polski oraz z Wêgier, Francji, Irlandii, Bia³orusi, Litwy i Ukrainy).
  • Podtrzymywanie tradycji ¶wiêtowania dorocznego - kolêdowanie z Herodami po wsi, wró¿by Andrzejkowe, spotkania ¶piewacze w ko¶ciele w okresie Wielkiego Postu;
  • Letnie Tabory Domu Tañca- tygodniowy cykl warsztatów muzycznych, tanecznych, ¶piewaczych oraz rzemie¶lniczych, prelekcje, seminaria naukowe na temat kultury tradycyjnej oraz zabawy taneczne przy ¿ywej wiejskiej muzyce (organizowane co roku od 2002 r), Jarmark Muzycznych Instrumentów Ludowych – Szyd³owiec 2003
  • Organizowanie koncertów pie¶ni wielkopostnych i pogrzebowych: ko¶ció³ ¶w. Jacka - 1999, 2000 r., - Ko¶ció³ Zbawiciela - 1996, Ko¶ció³ ¶w. Krzy¿a - 1997 i 1999, Ko¶ció³ Nawiedzenia NMP – 1998 w Warszawie, Ko¶ció³ po kamedulski Niepokalanego Poczêcia NMP – 2003;
  • Wyjazdy terenowe (ok. 150 godzin nagrañ + dokumentacja fotograficzna);
  • Seminaria naukow - wyk³ady w ramach wakacyjnego Taboru, cykliczne zajêcia na Uniwersytecie Warszawskim w roku akademickim 2003/2004, zimowy kurs dla nauczycieli ¶rednich szkó³ muzycznych, przygotowuj±cych siê do nauczania przedmiotu "Polski folklor muzyczny" - Zakopane II 2003;
  • Dokumentacja spotkañ ze starymi muzykantami (ponad 200 godzin nagrañ na CD-R - kopie znajduj± siê w Archiwum Sobieskich Instytut Sztuki PAN przy ul. D³ugiej)
  • Projekty edukacyjne - "Janko Muzykant" – nowa forma pracy z dzieæmi poprzez zabawê z tañcami tradycyjnymi i piosenkami wiejskimi (min. w szkole podstawowej im. Rudolfa Steinera);
  • Praca profilaktyczna z dzieæmi z rodzin patologicznych - program "Kszta³towanie wra¿liwo¶ci twórczej dziecka w oparciu o tradycyjne warto¶ci i estetykê" (wspó³praca z Towarzystwem Zapobiegania Patologiom Spo³ecznym "Ku¼nia", Powi¶lañsk± Fundacj± Spo³eczn±, Stowarzyszeniem ASLAN i in.);
  • Seria p³yt "In Crudo" z polsk± muzyk± ludow± w jej oryginalnym brzmieniu. P³yty: "Jest drabina do nieba I - pie¶ni nabo¿ne na Wielki Post", "Muzyka z Domu Tañca", "Marian Bujak – skrzypek radomski", "Tabor w Chlewiskach 2002"; "Harmoni¶ci radomscy -Tabor w Chlewiskach 2003"; "Aleksander Bobowski – portret muzykanta"(2003), "Powi¶le Maciejowickie" (2008), "Tabor w Szczebrzeszynie 2008" (2008)
  • Wydawnictwa o tematyce etnograficznej i muzycznej: Biuletyn Korzenie (1995 – 1999; wznowienie 2003), czasopismo Wêdrowiec 2001-2002

Osi±gniêcia

  • W roku 2002 Stowarzyszenie "Dom Tañca" zosta³o uhonorowane, za dotychczasow± pracê na rzecz propagowania kultury tradycyjnej nagrod± Ministerstwa Kultury im. Oskara Kolberga;
  • Nagrody dla muzyków zwi±zanych z Domem Tañca w konkursie "Nowa Tradycja" organizowanym przez Radiowe Centrum Kultury Ludowej Polskiego Radia: w 1999 roku - wyró¿nienie dla kapeli z Milanówka, w 2000 r. - II nagroda dla kapeli Kozby i wyró¿nienie dla Agaty Harz oraz w 2004 roku - I nagroda dla kapeli Wêdrowiec i nagroda Prezydenta Warszawy dla kapeli z Milanówka.

Sponosorzy i wspó³praca naukowa

  • Wspierali nas w ci±gu 20 lat naszej dzia³alno¶ci: Ministerstwo Kultury i Sztuki, Fundacja Kultury, Fundacja im. S. Batorego, Fundacja Bankowa im. L. Kronenberga, Fundacja J&S Pro Bono Poloniae, Fundusz Unijny Phare - Program Dialog Spo³eczny, Polska Fundacja Dzieci i M³odzie¿y, Zarz±d Województwa Mazowieckiego, M. St. Warszawa, Urz±d Gminy W-wa Centrum, Urz±d Dzielnicy ¦ródmie¶cie Gminy W-wa Centrum, Urz±d Marsza³kowski Województwa Wielkopolskiego, Urz±d Marsza³kowski Województwa ¦wiêtokrzyskiego, Ambasada Republiki Francji, Instytut Kultury Polskiej w Pary¿u, Ambasada Republiki Wêgier, Instytut Kultury Wêgierskiej w Warszawie.
  • Naukowo i merytorycznie do tej pory wspiera³y nas: Muzeum im. Oskara Kolberga w Przysusze, Katedra Etnomuzykologii UW, Instytut Sztuki PAN.









Content ©
Theme Design By SeriArt.net    Powered By Php-Nuke

=admin=

strona g³ówna