„Mazurek polski Odys”

Scena Lubelska 30/32, III piętro
tuż przy Dworcu Wschodnim w Warszawie, ul. Lubelska 30/32

19 stycznia 2013 r., godz. 20.00

„Odysa”

Jak wiadomo z Odysei, po wielu perypetiach Odys wraca na… Scenę Lubelska 30/32.

Cieszący się pod koniec zeszłego roku popularnością spektakl, w odświeżonej postaci, będzie można zobaczyć zaledwie kilka razy.

Szkielet fabuły został skonstruowany na podstawie naszych pieśni ludowych, zawierających tzw. „motyw Odysa”, funkcjonujący po dziś dzień w kulturze polskiej wsi. W XIX w. Oskar Kolberg zebrał ponad 100 takich pieśni. Kilka z nich będzie można usłyszeć… w dość zaskakujących aranżacjach.

Na uzupełnienie fabuły składa się parę wątków zaczerpniętych z dzieł Homera, „Iliady” i „Odysei”. Zostały one swobodnie potraktowane – tak, aby odpowiadały rzeczywistości, a raczej nierzeczywistości polskich bajek ludowych.

Jak na prawdziwą podróż przystało, nie zabraknie w niej elementów egzotycznych. Będą one ukazane językiem niecodziennym – językiem tańca. Złożą się na niego mazurki z różnych stron świata (z Tyrolu, centralnej Francji, Irlandii, Wysp Zielonego Przylądka, a nawet z brazylijskiego Nordeste), skandynawskie polski oraz inne tańce, które mogły kiedyś wpłynąć na ich rozwój. Podstawowym środkiem/językiem przekazu w „Odysie” będą jednak polskie tańce tradycyjne: przodek, wiwat, chodzony, kujawiak, mazurek, oberek, powolniak.

Zapraszamy w daleką podróż śladami Odysa.

Odbędą się trzy spektakle:
Premiera: sob. 3.11 godz. 20:00
nd. 4.11 godz 19:00
pn. 5.11 godz 20:00
w Warszawie, SCENA LUBELSKA 30/32, III piętro

„Odys”

Szkielet fabuły został skonstruowany na podstawie naszych pieśni ludowych, zawierających tzw. „motyw Odysa”, funkcjonujący po dziś dzień w kulturze polskiej wsi. W XIX w. Oskar Kolberg zebrał ponad 100 takich pieśni. Kilka z nich będzie można usłyszeć… w dość zaskakujących aranżacjach.

Na uzupełnienie fabuły składa się parę wątków zaczerpniętych z dzieł Homera, „Iliady” i „Odysei”. Zostały one swobodnie potraktowane – tak, aby odpowiadały rzeczywistości, a raczej nierzeczywistości polskich bajek ludowych.

Jak na prawdziwą podróż przystało, nie zabraknie w niej elementów egzotycznych. Będą one ukazane językiem niecodziennym – językiem tańca. Złożą się na niego mazurki z różnych stron świata (z Tyrolu, centralnej Francji, Irlandii, Wysp Zielonego Przylądka, a nawet z brazylijskiego Nordeste), skandynawskie polski oraz inne tańce, które mogły kiedyś wpłynąć na ich rozwój. Podstawowym środkiem/językiem przekazu w „Odysie” będą jednak polskie tańce tradycyjne: przodek, wiwat, chodzony, kujawiak, mazurek, oberek, powolniak.

Zapraszamy w daleką podróż śladami Odysa.